آموزش, اخبار, ریپورتاژ, ریپورتاژ آگهی, کاردستی, مادر و کودک

بیماری پسوریازیس چیست و چگونه ایجاد می شود

بیماری پسوریازیس چیست و چگونه ایجاد می شود

بیماری پسوریازیس چیست و چگونه ایجاد می شود
https://honarfardi.com/wp-content/uploads/2022/01/1-2.jpg

پسوریازیس یک بیماری پوستی است با ایجاد لکه های پوسته پوسته ی قرمز و خارش دار که بیشتر روی زانوها، آرنج ها، تنه و پوست سر ایجاد می شود.پسوریازیس یک بیماری شایع و طولانی مدت (مزمن) بدون درمان است. اکثرا انواع پسوریازیس ، چرخه هایی را پشت سر می گذارند، برای چند هفته یا چند ماه شعله ور می شوند، سپس برای مدتی فروکش می کنند یا به دوره بهبودی می روند. درمان هایی برای کمک به مدیریت علائم در دسترس هستند. و می توانید عادات سبک زندگی و راهبردهای مقابله ای را برای کمک به زندگی بهتر با پسوریازیس بگنجانید. همچنین شما عزیزان میتوانید مطالب جالبی درباره پیشگیری از ابتلا به آلزایمر بخوانید.

علائم پسوریازیس 
لکه های قرمز علائم و نشانه های پسوریازیس می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:
پوست پوشیده از فلس های ضخیم و نقره ایلکه های پوسته پوسته شدن کوچک (معمولا در کودکان دیده می شود)پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی یا خارش داشته باشدخارش، سوزش یا دردناخن های ضخیم، حفره دار یا برآمدهمفاصل متورم و سفتلکه های پسوریازیس می توانند از چند نقطه پوسته پوسته شدن شوره مانند تا فوران های بزرگ که مناطق وسیعی را می پوشانند، متغیر باشند. شایع ترین نواحی آسیب دیده کمر، آرنج، زانو، ساق پا، کف پا، پوست سر، صورت و کف دست است.
 
انواع پسوریازیس
انواع مختلفی از پسوریازیس وجود دارد، از جمله:پسوریازیس پلاکی:شایع ترین شکل، پسوریازیس پلاکی، باعث ایجاد لکه های پوستی (ضایعات) خشک، برجسته و قرمز می شود که با فلس های نقره ای پوشیده شده است. پلاک ها ممکن است خارش دار یا حساس باشند و یا ممکن است تعداد آنها کم یازیاد باشند. آنها معمولا در آرنج، زانو، کمر و پوست سر ظاهر می شوند.
پسوریازیس ناخن:پسوریازیس می تواند ناخن های دست و پا را تحت تاثیر قرار دهد و باعث ایجاد حفره، رشد غیر طبیعی ناخن و تغییر رنگ شود. ناخن های پسوریاتیک ممکن است شل شده و از بستر ناخن جدا شوند (اونیکولیز). موارد شدید ممکن است باعث خرد شدن ناخن شود.
پسوریازیس روده ای:این نوع در درجه اول جوانان و کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولاً توسط یک عفونت باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی ایجاد می شود. با ضایعات کوچک، قطره ای شکل و پوسته پوسته شدن روی تنه، بازوها یا پاها مشخص می شود.
پسوریازیس معکوس:این نوع عمدتا بر روی چین های پوستی کشاله ران، باسن و سینه تاثیر می گذارد. و باعث ایجاد لکه های صافی از پوست قرمز می شود که با اصطکاک و تعریق بدتر می شود. عفونت های قارچی ممکن است باعث این نوع پسوریازیس شود.
پسوریازیس پوسچولار:این شکل نادر از پسوریازیس باعث ایجاد ضایعات پر از چرک کاملاً مشخص می شود که به صورت تکه های گسترده  یا در نواحی کوچکتر در کف دست ها یا کف پاها رخ می دهد.
پسوریازیس اریترودرمیک.:رایج ترین نوع پسوریازیس، پسوریازیس اریترودرمیک است که می تواند تمام بدن شما را با راش های قرمز پوست کنده ای که می تواند به شدت خارش یا سوزش داشته باشد، بپوشاند.

عوامل خطر پسوریازیس
یک عامل خطر چیزی است که احتمال ابتلا به یک بیماری یا شرایط آن را افزایش می دهد.از عوامل خطر در پسوریازیس میتوان به موارد زیر اشاره کرد:عوامل ژنتیکیپسوریازیس یک جزء ژنتیکی قوی دارد. در حدود یک سوم موارد، سابقه خانوادگی پسوریازیس وجود دارد.برخی شرایط پزشکیاز شرایط پزشکی که به احتمال زیاد باعث پسوریازیس می شوندمیتوان به:استرس/اختلالات عاطفی: استرس، خشم سرکوب شده، اضطراب، افسردگی یا سایر اختلالات عاطفی اغلب باعث شیوع پسوریازیس می شود.عفونت: پسوریازیس اغلب پس از عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مانند التهاب لوزه، سینوزیت یا گلودرد استرپتوکوکی شعله ور می شود.
آسیب های پوستی: پسوریازیس ممکن است در محل آسیب قبلی پوست یا ساییدگی خفیف مانند بریدگی، سوختگی یا تزریق ایجاد شود. این ایجاد تاخیری پسوریازیس در این محل های پوستی آسیب دیده به عنوان پدیده کوبنر شناخته می شود.
HIV/AIDS: پسوریازیس ممکن است در افراد آلوده به HIV/AIDS به ویژه شدید شود.
چاقی: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد چاقی ممکن است پسوریازیس را بدتر کند.
اعتیاد به الکل: کاملاً مشخص نیست که آیا اعتیاد به الکل یک عامل خطر برای ابتلا به پسوریازیس است یا بالعکس (به دلیل بار عاطفی پسوریازیس). در هر صورت، باید از مصرف بیش از حد الکل خودداری کرد، به ویژه در دوره های تشدید پسوریازیس.
برخی داروهابرخی از داروها با تحریک یا تشدید شیوع پسوریازیس مرتبط هستند. شامل:
مهارکننده های بتا بلوکر و آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE):برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود.
لیتیوم:برای درمان افسردگی شدید یا اختلال دوقطبی استفاده می شود
هیدروکسی کلروکین و کلروکین:برای پیشگیری از مالاریا استفاده می شود
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs):انواع خاصی از NSAID ها، مانند ایندومتاسین، ممکن است باعث بدتر شدن پسوریازیس شوند. با این حال، سایر انواع NSAID ها ممکن است در واقع علائم پسوریازیس را بهبود بخشند.
تتراسایکلین:آنتی بیوتیکی است که برای درمان برخی عفونت ها استفاده می شود
سنپسوریازیس پلاکی برای اولین بار در 2 محدوده سنی اوج ظاهر می شود. اولین پیک در افراد 16 تا 22 ساله و دومی در افراد 50 تا 60 ساله رخ می دهد. در نوزادان بسیار نادر است، اما ممکن است در کودکان قبل از سن 10 سالگی رخ دهد.
پیشینه نژادی/قومیپسوریازیس در افراد با پوست روشن بیشتر شایع است، به ویژه آنهایی که خویشاوندان خونی مبتلا به پسوریازیس دارند. در افرادی که پوست تیره تری دارند کمتر دیده می شود.
درمان پسوریازیس
کرم ها یا پمادهای استروئیدی:
کرم ها یا پمادهای استروئیدی (کورتیکواستروئیدهای موضعی) معمولاً برای درمان پسوریازیس خفیف تا متوسط در بیشتر نواحی بدن استفاده می شوند. درمان با کاهش التهاب کار می کند. این کار تولید سلول های پوست را کند می کند و خارش را کاهش می دهد.
کورتیکواستروئیدهای موضعی دارای قدرت از خفیف تا بسیار قوی هستند. کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی‌تر را می‌توان فقط در صورت تجویزپزشک مصرف کرد و فقط باید در نواحی کوچک پوست یا روی لکه‌های ضخیم خاص استفاده شود. استفاده بیش از حد از کورتیکواستروئیدهای موضعی می تواند منجر به نازک شدن پوست شود.
 
ویتامین D
معمولاً همراه یا به جای کرم‌های استروئیدی برای پسوریازیس خفیف تا متوسط که بر نواحی مانند اندام‌ها، تنه یا پوست سر تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌شود. آنها با کند کردن تولید سلول های پوست کار می کنند. آنها همچنین اثر ضد التهابی دارند.
نمونه هایی ویتامین D عبارتند از کلسی پوتریول، کلسیتریول و تاکلسیتول. تا زمانی که بیش از مقدار توصیه شده استفاده نکنید، عوارض جانبی بسیار کمی وجود دارد.

مهارکننده های کلسینئورین
مهارکننده‌های کلسینورین، مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس، پمادها یا کرم‌هایی هستند که فعالیت سیستم ایمنی را کاهش داده و به کاهش التهاب کمک می‌کنند. اگر کرم‌های استروئیدی مؤثر نباشند، گاهی اوقات برای درمان پسوریازیس که بر نواحی حساس مانند پوست سر، اندام‌های تناسلی و چین‌های پوست تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌شود.
این داروها هنگام شروع مصرف می توانند باعث تحریک پوست یا احساس سوزش و خارش شوند، اما معمولاً در عرض یک هفته بهبود می یابد.
 

بازگشت به لیست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *