آرشیو برچسب ها از

برنامه بازو حجمی: 8 حرکت برتر تقویت همه ماهیچه های بازو

استفاده از وزنه های سبک در تمرینات بازو باعث افزایش استقامت و استفاده از وزنه های سنگین باعث افزایش قدرت عضلانی می شود.
اگر می خواهید قدرت بالاتنۀ خود را افزایش دهید از تمرین دادن بازوهای خود غافل نشوید! تقویت ماهیچه های بازو می تواند باعث آسان تر شدن حمل چمدان ها، پرتاب توپ در فوتبال یا چرخاندن راکت تنیس و همچنین ارتقای سلامت استخوان ها در درازمدت شود.
برای اینکه اطلاعات بیشتری درباره بهترین تمرین های موجود برای خوش فرم کردن بازوها پیدا کنید، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

توی این پک فوق العاده، بدنسازی و پرورش اندام رو جوری یاد میگیری که تو هیچ باشگاهی یا پک دیگه ای نه دیدی نه شنیدی! در کمترین زمان به ایده آل ترین بدن برس، بدون نقص باش و همه رو انگشت به دهان کن!

بازو از چه عضلاتی تشکیل شده است؟
مکایلا فرورر، مدیر آموزش آنلاین نوردیک ترک-آی فیت و مربی شخصی دارای گواهی از آکادمی ملی پزشکی ورزشی (ان ای اس ام) و ساکن لوگان ایالت یوتا می گوید: بازو از سه بخش اصلی تشکیل شده است؛ این سه بخش قسمت قدامی (جلو)، خلفی (پشت) و شانه ها هستند و باید مطمئن شد که هر سه بخش تحت تمرین قرار می گیرند.
دانلود رایگان بهترین کتاب پرورش اندام بصورت pdf
بر اساس مقاله ای که در جولای 2021 در استت پرلز منتشر شد، قسمت جلوی بازو متشکل از عضلۀ دوسر بازویی (که با نام ماهیچۀ دوسر نیز شناخته می شود)، عضلۀ بازویی و عضلۀ غرابی بازویی است. در پشت بازو عضلۀ سه سر بازویی (یا سه سر بازو) قرار دارد. عضلۀ دلتوئید یا والی در بالای شانه قرار دارد و در قسمت پشتی شانه عضلۀ شانه گردان قرار گرفته که از چهار عضلۀ کوچک تشکیل شده است: بر اساس مقالۀ دیگری که در ژوئیه 2021 در استت پرلز منتشر شد این چهار عضله عبارتند از عضلۀ بالا خاری، عضلۀ زیر خاری، عضلۀ گرد کوچک و عضلۀ تحت کتفی.
هر یک از این عضلات نقش منحصربه فرد و مهمی در به حرکت درآوردن بازوهای ما ایفا می کنند.
هر نوع هل دادن، کشیدن، دراز کردن یا چرخاندن بازوها مستلزم استفاده از مجموعۀ متفاوتی از عضلات است و تمرین دادن این عضلات به شما کمک کند تا هر کاری از حمل کیسۀ مواد غذایی گرفته تا بلند کردن سگتان و انجام حرکت پلانک در یوگا و باز کردن درهای سنگین را انجام دهید.

با این اپلیکیشن ساده، هر زبانی رو فقط با روزانه 5 دقیقه گوش دادن، توی 80 روز مثل بلبل حرف بزن! بهترین متد روز، همزمان تقویت حافظه، آموزش تصویری با کمترین قیمت ممکن!

طبق گفتۀ فرورر: «با تمرین دادن تمام گروه های عضلانی بالاتنه، دامنه حرکتی افزایش پیدا خواهد کرد که این امر در پیشگیری از بروز آسیب مفید خواهد بود.»
بهترین ورزشها برای رسیدن به تناسب اندام (مخصوص هر فرد)
علاوه بر این عضلات بازو پشتیبان مفصل های مچ دست و آرنج نیز هستند. سام پارکر، مدیر عامل سیستم های حرکتی نئوتریک (سیستمی حرکتی برای مدیریت درد های مزمن و حرکات محدود) و مربی شخصی دارای گواهینامۀ ای اف ای ای مستقر در واشنگتن دی سی می گوید:«داشتن بازوهای قوی تر از افزایش کشش و فشار وارده بر مفاصل که طی کارهای روزانه مانند استفاده از تلفن همراه یا خرد کردن سبزیجات بر آن ها وارد میشود جلوگیری می کند.»
استفاده از تمرینات بازو به بهترین شکل ممکن
بر اساس دستورالعمل های کالج آمریکایی پزشکی ورزشی (ای سی اس ام) توصیه می شود حداقل دو تا سه روز از هفته به صورت غیرمتوالی برای انجام تمرین های قدرتی برای کل بدن که شامل بازوها نیز می شود اختصاص یابد.
علاوه بر این ها باید تعداد دوره و تعداد تکرار هر دوره از تمرینات را مشخص کنید. برای بهبود قدرت عضلانی کلی مهم نیست که چه قسمتی از بدن خود را تمرین می دهید. ای سی اس ام توصیه می کند هر نوبت تمرین شامل 2 تا 3 دوره با 8 تا 12 بار تکرار باشد اما پارکر خاطرنشان می کند که بسته به اهداف خود می توان تعداد دفعات را بیشتر کرد.
بهترین برنامه غذایی برای افزایش وزن (به زبان ساده)
به عنوان مثال، استفاده از وزنه های سبک و انجام دوره ها و تکرارها در تعداد دفعات بالا به ایجاد استقامت عضلانی کمک می کند، در حقیقت به افزایش «مدت زمان تمرین بدون ایجاد خستگی» کمک می کند. از سوی دیگر، به منظور افزایش قدرت عضلانی باید از وزنه های سنگین‎تر استفاده کرده و دفعات تکرار هر دوره را کاهش داد.
در ادامه به چندین نکته برای وقتی که مشغول انجام تمرین های بالاتنه هستید اشاره میکنیم:
1- از قفل شدن آرنج خودداری کنید: قفل شدن آرنج ها باعث ایجاد واکنشی زنجیره ای در بدن می شود که منجر به قفل شدن سایر مفاصل (مفاصل مچ دست و شانه ها) می شود. پارکر می گوید: «قفل شدن آرنج می تواند رباط های اطراف، تاندون ها و حتی احتمالاً غضروف مفصل را تحت فشار قرار بدهد.». او در ادامه گفت که برای هر تمرین بازو باید از حداکثر دامنۀ حرکتی استفاده کرد تا ماهیچه ها بتوانند به بهترین شکل ممکن کار کنند.
2- وضعیت قرارگیری بدن خود را بررسی کنید: ممکن است در زمان خستگی وضعیت بدنی شما تغییر کند. خم شدن روبه جلو باعث چرخش داخلی شانه ها می شود که این امر می تواند منجر به بروز مشکل در عضلة شانه گردان شود. پارکر می گوید بلندکردن وزنه در چنین وضعتی می تواند بروز این مشکلات را تشدید کند.
3- اول با وزنه های سبک شروع کنید: پارکر می گوید: به سرعت وزن وزنه های مورداستفاده را افزایش ندهید. اما قانون کلی برای انتخاب وزنۀ مناسب چیست؟ فرورر می گوید: «وزنه ای را انتخاب کنید که می توانید با حفظ وضعیت مناسب بدن آن را بلند کنید اما درعین حال به اندازه ای سنگین باشد که شما را به چالش بکشد». اگر در زمان انجام تمرین ها کمرتان را قوس می دهید، نفستان را حبس می کنید یا مجبور هستید برای تکمیل تمرین روی نوک انگشتانتان فشار بیاورید، سعی کنید وزنۀ سبک تری انتخاب کنید.
تمرینات مشابه: 6 حرکت ورزشی چاقی پا و بخشهای پایین تنه
بهترین تمرین ها برای تقویت بازو
آماده اید تا بازوهای خود را به فرم مناسب برسانید؟ در ادامه 9 تمرین از فرورر به اضافه یک نمونه برنامۀ تمرینی که شامل همۀ این 9 تمرین می شود آورده شده است.

1- حرکت جلو بازو با دمبل

بایستید و پاها را به اندازۀ عرض شانه باز کنید و در هر دست وزنه ای بگیرید. وزنه ها در کنار ران ها قرار می گیرند. کف دست ها روبه جلو باشد و آرنج ها را به بدن خود بچسبانید. سپس در این حالت وزنه ها را به سمت شانه ها بلند کنید. حال به حالت اولیه برگردید؛ این یک دور کامل بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
2- حرکت جلو بازو چکشی

بایستید و پاها را به اندازۀ عرض شانه باز کنید. بازوهایتان را از طرفین آویزان کنید و در هر دست وزنه ای بگیرید. کف دست ها باید رو به بدن باشد و آرنج ها باید به بدن بچسبند. در این حالت دمبل ها را تا شانه های خود بلند کنید. حال به حالت اولیه برگردید؛ این یک دور کامل از این تمرین بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
3- حرکت جلو بازو دست باز

بایستید و پاها را به اندازۀ عرض شانه باز کنید. بازوهایتان را به پهلو آویزان کنید و در هر دست وزنه ای بگیرید. کف دست ها باید در خلاف جهت بدن قرار بگیرند. آرنج های خود را نزدیک به بدن نگه دارید. در این حالت دمبل ها را تا شانه های خود بلند کنید. حال به حالت اولیه برگردید؛ این یک دور کامل از این تمرین بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
دانلود کنید: 5 تا از بهترین ورزش های ایروبیک زنان جهت اندام ایده آل
4- حرکت پشت بازو جفت دمبل ایستاده خم

بایستید و پاها را به اندازۀ عرض لگن باز کنید. در هر دست وزنه ای بگیرید و بازوها را به پهلو آویزان کنید. کف دست ها باید رو به بدن باشند. کمی زانوهای خود را خم کنید. نیم تنه خود را به جلو متمایل کنید تا زمانی که بدن شما تقریباً با زمین زاویه 45 درجه داشته باشد. قسمت بالایی بازوهای خود را در کنار نیم تنه و آرنج ها را نزدیک به بدن نگه دارید. ساعدها را به سمت پشت خود دراز کنید تا با زمین موازی شوند. حال به حالت اولیه برگردید؛ این یک دور کامل از این تمرین بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
5- حرکت پشت بازو دمبل جفتی

بایستید و پاها را به اندازۀ عرض لگن باز کنید. در هر دست وزنه ای بگیرید. وزنه ها را تا بالای سرتان بلند کنید تا جایی که بازوهایتان صاف شوند، مراقب باشید که آرنجتان قفل نشود. کف دست ها باید روبه روی هم باشد. (اگر انجام آن دشوار است فقط از یک وزنه استفاده کنید. یک وزنه را با هر دودست بگیرید. وزنه را از جلوی بدن تا بالای سر با هر دودست بلند کنید.) آرنج ها و بازوهای خود را در جای خود ثابت نگه دارید. سپس به آرامی ساعد خود را پایین بیاورید تا وزنه ها پشت سرتان قرار بگیرند. حال به حالت اولیه برگردید؛ این یک دور کامل از این تمرین بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
اگر در خانه تمرین میکنید اینها رو هم ببینید: 10 تمرین جلو بازو در خانه (بهترین حرکات)
6- حرکت پشت بازو با نیمکت

روی صندلی ثابت یا نیمکت بنشینید؛ لبه های نیمکت را بگیرید و دست های خود را به اندازۀ عرض شانه باز کنید. انگشتانتان باید روبه جلو باشند. پاهای خود را دراز کنید. کف پاها را روی زمین قرار دهید تا زانوهای شما زاویۀ 90 درجه ای تشکیل دهند (زانوها با مچ پا). باسن خود را روی صندلی جابه جا کنید تا فقط دست ها و پاهایتان از نقطه اتکای شما باشند. دست هایتان را دراز کنید. آرنج های خود را خم کنید و درحالی که پشت خود را به صندلی یا نیمکت نزدیک کرده اید، بدن خود را به آرامی به سمت زمین پایین بیاورید تا زمانی که آرنج ها به زاویۀ 90 درجه برسند. به حالت اول برگردید. این یک دور کامل از این تمرین بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
7- حرکت پرس شانه یا پرس نظامی

بایستید و پاها را به اندازه عرض لگن باز کنید. در هر دست وزنه ای بگیرید و بازوها را در کنار خود نگه دارید. وزنه ها را تا بالای شانه هایتان بلند کنید. کف دست ها باید روبه جلو باشد و آرنج ها باید با زاویۀ ۹۰ درجه ای خم شوند. در این حالت وزنه ها را تا بالای سر خود بلند کنی. حال به حالت اولیه برگردید؛ این یک دور کامل از این تمرین بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
حتما بخوانید: معرفی بهترین برنامه تغذیه مناسب برای بدن‌سازان
8- حرکت نشر از جانب

بایستید و پاها را به اندازه عرض لگن باز کنید. در هر دست وزنه ای بگیرید. بازوها باید در جلوی بدن در سطح ران باشند. کف دست ها باید رو به بدن باشد. کمی آرنج خود را خم کنید. کف دست ها باید رو به پایین باشد. در این حالت وزنه ها را مستقیماً از جلوی بدن تا سطح شانه ها بالا بیاورید. به مدت یک ثانیه در این حالت بمانید و سپس بازوهای خود را به طرفین باز کنید تا پایین تر از سطح شانه های شما قرار بگیرند. بازوهای خود را به پهلو رها کرده و این حرکت را تکرار کنید. این بار حرکت را به صورت معکوس انجام دهید؛ به طوری که ابتدا بازوها را مستقیماً از پهلو بلند کنید، سپس آنها را به سمت داخل بکشید تا مستقیماً جلوی شما قرار بگیرند و در نهایت آنها را به سمت پایین و در جلوی ران بیاورید. این یک دور کامل از این تمرین بود.
9- حرکت فلای معکوس
بایستید و پاهای خود را به اندازه عرض لگن باز کنید. در هر دست وزنه ای بگیرید. زانوهای خود را خم کنید و از باسن به سمت جلو خم شوید. بازوهای خود را مستقیماً به سمت پایین دراز کنید. مچ ها را زیر شانه ها قرار دهید و دست ها باید روبه روی یکدیگر قرار بگیرند. درحالی که پشت خود را صاف نگه داشته اید بازوهای خود را به طرفین بلند کنید درحالی که کف دستانتان رو به زمین است. در حین انجام این کار، تیغه های شانه خود را به هم فشار دهید. درحالی که نیم تنه خود را خم نگه داشته اید، بازوهای خود را به حالت اولیه برگردانید. این یک دور کامل از این تمرین بود؛ برای تکرار بار دیگر همین حرکت را انجام دهید.
تمرین تقویت بازو با قابلیت شخصی سازی برای هر سطحی از تناسب اندام
این تمرین شامل سه دور مختلف است که عضله بازو عضله مورد هدفشان است. هر دور شامل موارد زیر خواهد بود: هر دور شامل یک تمرین برای ناحیه دوسر بازو، سه سر و شانه.
اگر مبتدی هستید، با دوره 1 شروع کنید و فقط یک دور از تمرینات را در هر بار تمرین انجام دهید. رفته رفته دوره 2 و سپس دوره 3 را به برنامه تمرینی خود اضافه کنید.
حتما بخوانید: 10بهترین تمرینات بدنسازی برای تقویت عضلات شانه و بازو
اگر در سطح پیشرفته تری هستید، قبل از اینکه به دورۀ بعدی بروید، هر ست را دو تا سه بار انجام دهید.
ست 1
برای هر یک از تمرینات زیر از وزنۀ متوسط استفاده کنید. در مجموع 3 دور تمرینات را تکرار کنید و بین هر دور 30 تا 60 ثانیه استراحت کنید.

حلقه دو سر بازو: 12 تکرار
حرکت پشت بازو جفت دمبل ایستاده خم: 12 تکرار
پرس شانه: 10 تکرار

ست 2
برای هر یک از تمرینات زیر از وزنه متوسط استفاده کنید. ممکن است برای حرکت نشر جانبی به وزنۀ سبک تری نیاز داشته باشید. در مجموع 3 دور این تمرین را تکرار کنید و بین دورها 30 تا 60 ثانیه استراحت کنید.

حرکت جلو بازو چکشی: 12 تکرار
حرکت پشت بازو دمبل جفتی: 12 تکرار
حرکت نشر از جانب: 10 تکرار

ست 3
برای هر یک از تمرینات زیر از وزنه متوسط استفاده کنید. ممکن است برای انجام تمرین حرکت فلای معکوس به وزنه سبک تری نیاز داشته باشید. در مجموع 3 دور این تمرین را تکرار کنید و بین دورها 30 تا 60 ثانیه استراحت کنید.

حرکت جلو بازو دست باز: 12 تکرار
حرکت پشت بازو با نیمکت: 20 تکرار
فلای معکوس: 10 تکرار

گرم کردن رو بلد باشید: 8 تا از بهترین حرکات گرم کننده ورزشی

گرفتگی و درد عضلات در طول ورزش: علت و روش پیشگیری از آن

یکی از باورهای غلطی که در دنیای ورزش وجود دارد این است که گرفتگی عضلانی در حین ورزش به خاطر کم آبی بدن یا کاهش الکترولیت اتفاق می افتد. اشتباه نکنید! با اینکه این دو عامل هم می توانند باعث گرفتگی عضلانی شوند؛ اما تحقیقات نشان می دهد که عامل اصلی گرفتگی عضلات در حین یا بعد از ورزش کم آبی یا کاهش الکترولیت در بدن نیست. ما در این مطلب تمام موارد مربوط به گرفتگی و درد عضلات در طول ورزش و بعد از آن را بررسی می کنیم.
چه چیزی باعث گرفتگی عضلات موقع ورزش کردن می شود؟
ما همیشه فکر می کردیم که عوامل زیر باعث گرفتگی عضلات در حین ورزش می شوند:

تجمع مواد زائدی که در انقباض عضلانی اختلال ایجاد می کنند
کاهش الکترولیت (از دست دادن نمک یا الکترولیت)
کم آبی (از دست دادن حجم مایعات بدن)
شرایط محیطی نامناسب مثل گرما یا سرمای شدید

اما تحقیقات نشان می دهد که واقعیت چیز دیگریست و این عوامل مقصر اصلی گرفتگی عضلات موقع ورزش کردن نیستند. در تحقیق بزرگ انجام شده ای روی ورزشکاران مسابقات مردان آهنین و ماراتن، هیچ تفاوتی در وضعیت هیدراتاسیون (آبرسانی بدن) یا میزان الکترولیت خون بین ورزشکارانی که گرفتگی عضلات داشتند و ورزشکارانی که دچار گرفتگی عضلات نشده بودند مشاهده نشد.
تجربه شخصی بنده میگه بهترین راه پیشگیری از گرفتگی عضلات گرم کردنه: 8 حرکت برتر برای گرم کردن قبل ورزش
علاوه بر این مشخص شد که گرما و سرما هم به خودی خود باعث گرفتگی عضلات نمی شوند؛ اما محققان بیان کردند که شرایط سخت آب و هوایی باعث خستگی بیشتر ورزشکار می شود که همین خستگی عامل اصلی گرفتگی عضلات است.
عامل اصلی گرفتگی عضلات در حین و بعد از ورزش خستگی است
خستگی عضلانی یکی از عواملی است که تقریبا تمام تحقیقات انجام شده آن را به عنوان عاملی برای گرفتگی عضلات موقع ورزش شناسایی کرده اند؛ اما مکانیسمی که در این فرایند دخالت دارد هنوز به طور دقیق مشخص نشده است.
به طور کلی عقیده بر این است که خستگی باعث تغییر در الگوهای شلیک سیستم عصبی شده و همین مساله به نوبه خود منجر به گرفتگی عضلانی می شود.

تونوس عضلانی (میزان سفت یا شل بودن عضله) از طریق رفلکس نخاعی کنترل می شود. به این صورت که گیرنده ای در عضله پیامی را به نخاع می فرستد و باعث می شود پاسخی به عضله بازارسال شود. گیرنده هایی در عضله وجود دارند که می توانند فعالیت عصب (دوک های عضلانی) را از طریق رفلکس نخاعی افزایش دهند و در نتیجه انقباض عضله را افزایش دهند یا فعالیت عصب (ارگان های تاندون گلژی) را پایین بیاورند. این اتفاق منجر به کاهش انقباض عضلانی هنگام تحریک می شود. این گیرنده ها توانایی تأثیرگذاری بر عملکرد یکدیگر را دارند، به عنوان مثال افزایش تحریک اندام های تاندون گلژی منجر به کاهش فعالیت دوک عضلانی و کاهش انقباض عضلانی می شود (عضله شل می شود).

با این اپلیکیشن ساده، هر زبانی رو فقط با روزانه 5 دقیقه گوش دادن، توی 80 روز مثل بلبل حرف بزن! بهترین متد روز، همزمان تقویت حافظه، آموزش تصویری با کمترین قیمت ممکن!

گرفتگی و درد عضلات بعد از ورزش: علت و 5 حرکت ورزشی موثر
محققان می گویند خستگی عضلانی باعث می شود که کنترل عصبی این گیرنده ها نامتعادل شود، به طوری که فعالیت دوک های عضلانی افزایش می یابد و باعث انقباض شدید و نامنظم می شود.

تحقیقات از این واقعیت که کشش ماهیچه به کاهش گرفتگی کمک می کند به عنوان پشتوانه ای برای این فرضیه استفاده می کند. با کشش یک عضله، اندام های تاندون گلژی را فعال می کنید که در نتیجه باعث کاهش فعالیت دوک عضلانی می شود. این فرضیه بیشتر توسط یافته‌هایی پشتیبانی می‌شود که نشان می دهند گرفتگی بیشتر در ماهیچه‌های کوتاه شده و در ماهیچه‌هایی که از دو مفصل عبور می‌کنند رخ می‌دهد، زیرا اندام‌های تاندون گلژی در این شرایط کمتر فعال خواهند بود.
بخوانید: بهترین حرکات ورزشی برای درمان زود انزالی
در حال حاضر تحقیقات نشان می دهند که به نظر می رسد عوامل زیر فرد را مستعد ابتلا به گرفتگی های عضلانی ناشی از ورزش می کنند:

داشتن سابقه گرفتگی عضلات: افرادی که مرتبا دچار گرفتگی عضلات می شوند، آستانه کمتری برای گرفتگی عضلات دارند. این بدان معناست که در افرادی که اغلب دچار گرفتگی عضلات می شوند در مقایسه با افرادی که زیاد دچار گرفتگی نمی شوند‌، جریان کمتری در طول آزمایش مصرف می‌شود تا باعث تحریک عصب و در نتیجه باعث گرفتگی عضلانی شود. این اتفاق ممکن است نشان دهنده یک استعداد ژنتیکی برای گرفتگی عضلات باشد.
رقابت کردن در شرایط سخت تر از تمرین (زحمت بیشتر = خستگی بیشتر).
همچنین اشاره شده است که آسیب عضلانی بدون نشانه به دلیل سرد کردن به میزان کم تر از حد نیاز، می تواند باعث گرفتگی عضلات در طول مسابقه شود. البته این موضوع هنوز بررسی نشده است.

حتما بخوانید: 30 ورزش در خانه (مبتدی، متوسط پیشرفته)
برای جلوگیری از گرفتگی عضلات در حین ورزش چه کاری می توانید انجام دهید؟

تغذیه مناسب مسابقه: گروهی از محققان دریافتند که استفاده از یک نوشیدنی ورزشی متشکل از مخلوطی از کربوهیدرات ها، الکترولیت ها و آب به طور قابل توجهی شروع گرفتگی عضلات در حین ورزش را به تاخیر می اندازد. شرکت کنندگان همچنان با وجود نوشیدن این مخلوط گرفتگی عضلات را تجربه می کردند، اما این مخلوط به آن ها اجازه می داد قبل از گرفتگی عضلات حدود 150 درصد بیشتر ورزش کنند.

متأسفانه این مطالعه نمی تواند به ما بگوید که کدام یک از این 3 ماده این کار را انجام داده است، اما حدس من این است که آب و کربوهیدرات ها بسیارمهمترهستند. قبلاً نشان داده شده بود که مصرف آب و کربوهیدرات کافی در طول ورزش می تواند شروع خستگی را به تعويق بیاندازد. بدن شما باید الکترولیت کافی داشته باشد مگر اینکه از یک رژیم غذایی بسیار محدود پیروی کنید.

تمرین با سرعت مسابقه: حتما برخی از تمرینات خود را با سرعت مسابقه انجام بدهید. این کار خستگی را در روز مسابقه محدود می کند.
پوشیدن لباس مناسب: گرمای بیش از حد می تواند منجر به افزایش خستگی شود که ممکن است احتمال گرفتگی عضلات را افزایش دهد.
کاهش تمرینات در موقع مناسب برای ریکاوری عضلات: مسابقه بر روی ماهیچه های خسته بار دیگر منجر به خستگی زودرس می شود.

اگر در حین ورزش دچار گرفتگی عضلات شدیم چه باید کرد؟

تمرینات کششی انجام بدهید: کشش را برای مدت طولانی انجام دهید. همانطور که در بالا توضیح داده شد، این کار باعث فعال شدن اندام های تاندون گلژی و شل شدن عضلات می شود.
سرعت خود را کم کنید و راه بروید: در صورت دوچرخه سواری دنده را خلاص کنید. این کارها به ماهیچه ها زمان برای ریکاوری می دهند.

حتما بخوانید: بهترین زمان خواب برای ورزشکاران