ورزش

گرفتگی و درد عضلات در طول ورزش: علت و روش پیشگیری از آن

یکی از باورهای غلطی که در دنیای ورزش وجود دارد این است که گرفتگی عضلانی در حین ورزش به خاطر کم آبی بدن یا کاهش الکترولیت اتفاق می افتد. اشتباه نکنید! با اینکه این دو عامل هم می توانند باعث گرفتگی عضلانی شوند؛ اما تحقیقات نشان می دهد که عامل اصلی گرفتگی عضلات در حین یا بعد از ورزش کم آبی یا کاهش الکترولیت در بدن نیست. ما در این مطلب تمام موارد مربوط به گرفتگی و درد عضلات در طول ورزش و بعد از آن را بررسی می کنیم.
چه چیزی باعث گرفتگی عضلات موقع ورزش کردن می شود؟
ما همیشه فکر می کردیم که عوامل زیر باعث گرفتگی عضلات در حین ورزش می شوند:

تجمع مواد زائدی که در انقباض عضلانی اختلال ایجاد می کنند
کاهش الکترولیت (از دست دادن نمک یا الکترولیت)
کم آبی (از دست دادن حجم مایعات بدن)
شرایط محیطی نامناسب مثل گرما یا سرمای شدید

اما تحقیقات نشان می دهد که واقعیت چیز دیگریست و این عوامل مقصر اصلی گرفتگی عضلات موقع ورزش کردن نیستند. در تحقیق بزرگ انجام شده ای روی ورزشکاران مسابقات مردان آهنین و ماراتن، هیچ تفاوتی در وضعیت هیدراتاسیون (آبرسانی بدن) یا میزان الکترولیت خون بین ورزشکارانی که گرفتگی عضلات داشتند و ورزشکارانی که دچار گرفتگی عضلات نشده بودند مشاهده نشد.
تجربه شخصی بنده میگه بهترین راه پیشگیری از گرفتگی عضلات گرم کردنه: 8 حرکت برتر برای گرم کردن قبل ورزش
علاوه بر این مشخص شد که گرما و سرما هم به خودی خود باعث گرفتگی عضلات نمی شوند؛ اما محققان بیان کردند که شرایط سخت آب و هوایی باعث خستگی بیشتر ورزشکار می شود که همین خستگی عامل اصلی گرفتگی عضلات است.
عامل اصلی گرفتگی عضلات در حین و بعد از ورزش خستگی است
خستگی عضلانی یکی از عواملی است که تقریبا تمام تحقیقات انجام شده آن را به عنوان عاملی برای گرفتگی عضلات موقع ورزش شناسایی کرده اند؛ اما مکانیسمی که در این فرایند دخالت دارد هنوز به طور دقیق مشخص نشده است.
به طور کلی عقیده بر این است که خستگی باعث تغییر در الگوهای شلیک سیستم عصبی شده و همین مساله به نوبه خود منجر به گرفتگی عضلانی می شود.

تونوس عضلانی (میزان سفت یا شل بودن عضله) از طریق رفلکس نخاعی کنترل می شود. به این صورت که گیرنده ای در عضله پیامی را به نخاع می فرستد و باعث می شود پاسخی به عضله بازارسال شود. گیرنده هایی در عضله وجود دارند که می توانند فعالیت عصب (دوک های عضلانی) را از طریق رفلکس نخاعی افزایش دهند و در نتیجه انقباض عضله را افزایش دهند یا فعالیت عصب (ارگان های تاندون گلژی) را پایین بیاورند. این اتفاق منجر به کاهش انقباض عضلانی هنگام تحریک می شود. این گیرنده ها توانایی تأثیرگذاری بر عملکرد یکدیگر را دارند، به عنوان مثال افزایش تحریک اندام های تاندون گلژی منجر به کاهش فعالیت دوک عضلانی و کاهش انقباض عضلانی می شود (عضله شل می شود).

با این اپلیکیشن ساده، هر زبانی رو فقط با روزانه 5 دقیقه گوش دادن، توی 80 روز مثل بلبل حرف بزن! بهترین متد روز، همزمان تقویت حافظه، آموزش تصویری با کمترین قیمت ممکن!

گرفتگی و درد عضلات بعد از ورزش: علت و 5 حرکت ورزشی موثر
محققان می گویند خستگی عضلانی باعث می شود که کنترل عصبی این گیرنده ها نامتعادل شود، به طوری که فعالیت دوک های عضلانی افزایش می یابد و باعث انقباض شدید و نامنظم می شود.

تحقیقات از این واقعیت که کشش ماهیچه به کاهش گرفتگی کمک می کند به عنوان پشتوانه ای برای این فرضیه استفاده می کند. با کشش یک عضله، اندام های تاندون گلژی را فعال می کنید که در نتیجه باعث کاهش فعالیت دوک عضلانی می شود. این فرضیه بیشتر توسط یافته‌هایی پشتیبانی می‌شود که نشان می دهند گرفتگی بیشتر در ماهیچه‌های کوتاه شده و در ماهیچه‌هایی که از دو مفصل عبور می‌کنند رخ می‌دهد، زیرا اندام‌های تاندون گلژی در این شرایط کمتر فعال خواهند بود.
بخوانید: بهترین حرکات ورزشی برای درمان زود انزالی
در حال حاضر تحقیقات نشان می دهند که به نظر می رسد عوامل زیر فرد را مستعد ابتلا به گرفتگی های عضلانی ناشی از ورزش می کنند:

داشتن سابقه گرفتگی عضلات: افرادی که مرتبا دچار گرفتگی عضلات می شوند، آستانه کمتری برای گرفتگی عضلات دارند. این بدان معناست که در افرادی که اغلب دچار گرفتگی عضلات می شوند در مقایسه با افرادی که زیاد دچار گرفتگی نمی شوند‌، جریان کمتری در طول آزمایش مصرف می‌شود تا باعث تحریک عصب و در نتیجه باعث گرفتگی عضلانی شود. این اتفاق ممکن است نشان دهنده یک استعداد ژنتیکی برای گرفتگی عضلات باشد.
رقابت کردن در شرایط سخت تر از تمرین (زحمت بیشتر = خستگی بیشتر).
همچنین اشاره شده است که آسیب عضلانی بدون نشانه به دلیل سرد کردن به میزان کم تر از حد نیاز، می تواند باعث گرفتگی عضلات در طول مسابقه شود. البته این موضوع هنوز بررسی نشده است.

حتما بخوانید: 30 ورزش در خانه (مبتدی، متوسط پیشرفته)
برای جلوگیری از گرفتگی عضلات در حین ورزش چه کاری می توانید انجام دهید؟

تغذیه مناسب مسابقه: گروهی از محققان دریافتند که استفاده از یک نوشیدنی ورزشی متشکل از مخلوطی از کربوهیدرات ها، الکترولیت ها و آب به طور قابل توجهی شروع گرفتگی عضلات در حین ورزش را به تاخیر می اندازد. شرکت کنندگان همچنان با وجود نوشیدن این مخلوط گرفتگی عضلات را تجربه می کردند، اما این مخلوط به آن ها اجازه می داد قبل از گرفتگی عضلات حدود 150 درصد بیشتر ورزش کنند.

متأسفانه این مطالعه نمی تواند به ما بگوید که کدام یک از این 3 ماده این کار را انجام داده است، اما حدس من این است که آب و کربوهیدرات ها بسیارمهمترهستند. قبلاً نشان داده شده بود که مصرف آب و کربوهیدرات کافی در طول ورزش می تواند شروع خستگی را به تعويق بیاندازد. بدن شما باید الکترولیت کافی داشته باشد مگر اینکه از یک رژیم غذایی بسیار محدود پیروی کنید.

تمرین با سرعت مسابقه: حتما برخی از تمرینات خود را با سرعت مسابقه انجام بدهید. این کار خستگی را در روز مسابقه محدود می کند.
پوشیدن لباس مناسب: گرمای بیش از حد می تواند منجر به افزایش خستگی شود که ممکن است احتمال گرفتگی عضلات را افزایش دهد.
کاهش تمرینات در موقع مناسب برای ریکاوری عضلات: مسابقه بر روی ماهیچه های خسته بار دیگر منجر به خستگی زودرس می شود.

اگر در حین ورزش دچار گرفتگی عضلات شدیم چه باید کرد؟

تمرینات کششی انجام بدهید: کشش را برای مدت طولانی انجام دهید. همانطور که در بالا توضیح داده شد، این کار باعث فعال شدن اندام های تاندون گلژی و شل شدن عضلات می شود.
سرعت خود را کم کنید و راه بروید: در صورت دوچرخه سواری دنده را خلاص کنید. این کارها به ماهیچه ها زمان برای ریکاوری می دهند.

حتما بخوانید: بهترین زمان خواب برای ورزشکاران

قوی کردن شش با 8 ترفند و 4 ورزش موثر (تحقیقات دانشگاه داکوتا)

تا به حال از خودتان پرسیده اید که ورزش چطور می تواند ریه ها را تقویت کند؟ شش ها یا همان ریه های شما وظیفه اکسیژن رسانی به اندامهای بدن را به عهده دارند. این عضو حیاتی اکسیژن را می گیرد و دی اکسید کربن را دفع می کند. قلب شما این اکسیژن به دست آمده را به عضلاتی که در حال تمرین هستند پمپاژ می کند. (این مطلب از 3 منبع معتبر زیر گلچین شده است منبع1 منبع2 منبع3 و بهترین روشهای تقویت شش ها برای خانم ها و آقایان هستند از این بابت مطمئن باشید)
وقتی ورزش می کنید نفس کشیدن شما از حدود 15 بار در دقیقه که در حالت معمولی و عادی است به حدود 50 بار در دقیقه در طول ورزش شدید افزایش پیدا می کند. اگر ریه های شما سالم باشند، ذخیره تنفسی زیادی خواهید داشت. احساس تنگی نفس در حین و بعد از ورزش طبیعی است؛ ولی اگر عملکرد ریه های شما کاهش پیدا کرده باشند، احتمالا احساس تنگی نفستان ادامه پیدا خواهد کرد.
این ورزش هم ظاهرا برای تقویت شش ها توصیه میشه اخیرا: تمرینات پلیومتریک: 12 حرکت برتر
همزمان با افزایش تناسب اندام شما، بدنتان هم در رساندن اکسیژن به جریان خون و انتقال آن به عضلات کارآمدتر می شود. این اتفاق باعث می شود شما در طول ورزش کمتر دچار تنگی نفس بشوید. علاوه بر این، تناسب اندام باعث می شود عضلاتتان برای حرکت به اکسیژن کمتری نیاز داشته باشند و به نوبه خود دی اکسید کربن کمتری هم تولید کنند. به این ترتیب هوای کمتری برای دم و بازدم در حین ورزش مورد نیاز خواهد بود.
برخی از تمرینات ورزشی عضلات گردن و قفسه سینه شما مثل دیافراگم و عضلات بین دنده ها که همزمان با هم کار می کنند تا شما بتوانید دم و بازدم کنید را تقویت می کنند. ورزش کردن همچنین می تواند گردش خون شما را بیشتر کند و همین اتفاق باعث تقویت قلبتان می شود.
بهترین تمرینات خانگی برای افزایش ظرفیت ریه ها کدامند؟
اگر باشگاه رفتن برایتان سخت است یا روزتان انقدر پرمشغله است که نمی توانید برنامه ورزشی منظمی را دنبال کنید، یک تمرین 30 دقیقه موثر راه حل خوبی برای شماست. با انجام پنج جلسه ورزش هوازی در هفته می توانید به طور چشمگیری ظرفیت ریه هایتان را تقویت کنید و سلامت عمومی بدنتان را ارتقا ببخشید.
البته طبق تجربه من این حرکات برای تقویت تنفس بهترینند: 15 تا از بهترین تمرین های کاردیو
در ادامه به برخی از بهترین تمرینها برای افزایش ظرفیت شش ها که در خانه می توانید انجام بدهید اشاره می کنیم:

تردمیل یا دستگاه الپتیکال: یکی از تمرینهای هوازی کم فشار راه رفتن روی تردمیل است که هم کالری سوزی می کند و هم ضربان قلب شما را بالا می برد. کار با دستگاه الپتیکال نیز یک تمرین کاردیوی بسیار عالی است که جزو تمرینهای مقاومتی هم محسوب می شود. تمرینات قلبی عروقی باعث افزایش سلامت ریه ها می شوند، برای همین استفاده از تردمیل یا دستگاه الپتیکال بخش مهمی از تمرینات افزایش ظرفیت ریه در خانه را به خودشان اختصاص می دهند.
ایروبیک استپ: یکی دیگر از تمرینهای بسیار خوب خانگی که جزو تمرینهای هوازی محسوب می شود، بالا و پایین رفتن از یک سکوی بلند است که به آن ایروبیک استپ یا ایروبیک پله ای گفته می شود. ویدئوهای ایروبیک استپ زیادی در اینترنت وجود دارد که به شما نحوه انجام این تمرینها را نشان می دهند. این تمرین را می شود به نحوی انجام داد که کم فشار باشد تا برای همه افراد از جمله کسانی که بعد از مصدومیت دوباره ورزش را شروع کرده اند و همینطور افراد مسن‌تر با تحرک کم هم مناسب باشد.
یوگا: شاید در نگاه اول یوگا تمرین کاردیو یا همان تمرین قلبی عروقی به نظرتان نیاید، اما واقعیت این است که یوگا راهی عالی برای حمایت از اندامهای قلبی و تنفسی است. یوگا برای سالمندان هم بسیار مناسب است، چون تمرینات آن فشاری به مفاصل وارد نمی کنند و به افزایش دامنه حرکتی افراد مسن کمک می کنند. آموزش کامل یوگا
پیلاتس: اگر یوگا دوست ندارید، تمرینات پیلاتس می توانند جایگزین خوبی برای آن باشند. پیلاتس به خصوص برای حمایت از قدرت مرکزی و انعطاف پذیری مفاصل مفید است. علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که تمرینات پیلاتس به حفظ عملکرد قلب و ریه به خصوص در کسانی که دچار بیماریها و شرایطی هستند که روی سلامت قلبشان تاثیر منفی می گذارد کمک می کند. آموزش کامل پیلاتس
تای چی: این هنر رزمی چینی ترکیبی از تمرینات هوازی به همراه تکنیک های دفاع شخصی است. برای یادگیری اصول اولیه تای چی باید زیر نظر مربی یا در باشگاه کار کنید. بعد می توانید تمرینات آن را در خانه انجام بدهید. البته می توانید آموزش برخی حرکات ساده تای چی را هم در اینترنت پیدا و آنها را تمرین کنید. این ورزش هوازی مفید طیف وسیعی از حرکات سیال، تمرینات تنفسی مناسب ریه ها، تکنیک های هماهنگی، تمرکز و آرامش را در برمیگیرد و هزاران سال است که از آن برای سلامت جسم و ذهن استفاده می شود. آموزش کامل تای چی
تمرینات اینتروال: اگر موقع ورزش کردن دچار تنگی نفس می شوید، تمرینات اینتروال یا همان تناوبی گزینه بهتری برای شما هستند. این تمرینات شامل دوره های کوتاه تمرینات با شدت بالا و شدت کم است. مثلا یک دقیقه با سرعت زیاد راه بروید و بعد دو دقیقه آهسته راه بروید و این روند را به صورت چرخشی تکرار کنید. تمرینات اینتروال به ریه‌ ها زمان می دهد تا قبل از اینکه دوباره به چالش کشیده شوند، ریکاوری کنند. آموزش کامل اینتروال

حتما بخوانید: 30 ورزش در خانه (مبتدی، متوسط پیشرفته)
آیا تمرینات تنفسی هم می توانند ظرفیت ریه ها را افزایش بدهند؟
با گذشت زمان، ظرفیت و عملکرد ریه های ما کاهش پیدا می کند. این اتفاق می تواند به تنگی نفس یا حتی مشکلات تنفسی جدی تری منجر بشود. یادتان باشد اگر اغلب اوقات احساس تنگی نفس دارید حتما باید به پزشک مراجعه کنید. با این حال برخی تمرینات تنفسی وجود دارد که به برای تقویت ریه ها و افزایش ظرفیت آنها مفیدند و شما می توانید آنها را در خانه انجام بدهید. این تمرینات سلامتی ریه ها را بالا می برند و باعث می شوند ریه ها راحتتر بتوانند اکسیژن مورد نیاز بدن را تامین کنند.

با این اپلیکیشن ساده، هر زبانی رو فقط با روزانه 5 دقیقه گوش دادن، توی 80 روز مثل بلبل حرف بزن! بهترین متد روز، همزمان تقویت حافظه، آموزش تصویری با کمترین قیمت ممکن!

1- تنفس دیافراگمی (Diaphragmatic breathing)
تنفس دیافراگمی که به آن «تنفس شکمی» هم گفته می شود، دیافراگم که بیشترین کار موقع نفس کشیدن انجام می دهد را تقویت می کند. این تمرین به خصوص برای افراد مبتلا به COPD (بیماری انسداد مزمن ریه) مفید است. در این بیماری تخلیه هوا از ریه ها برای فرد دشوار می شود، چون راههای هوایی تنگ شده اند. اگر به COPD مبتلا هستید از پزشکتان درباره این تمرین سوال کنید تا به طور کامل شما را راهنمایی کند.
برای انجام تمرین تنفس دیافراگمی دراز بکشید، شانه هایتان را شل کنید و یکی از دستهایتان را روی شکم و دست دیگر را روی قفسه سینه بگذارید. دو ثانیه از بینی نفس بکشید و هوا را به داخل شکمتان ببرید. در این حالت باید دستی که روی شکم گذاشته اید بالا بیایید و دستی که روی قفسه سینه است ثابت بماند.
چند تمرین ساده برای یادگیری سریعتر نفس گیری موقع شنا کردن
لبهایتان را غنچه کنید و بعد از گذشت دو ثانیه و در حالیکه فشار آرام و ملایمی به شکمتان وارد می کنید، هوا را از دهان خارج نمایید و دوباره این مراحل را تکرار کنید.

2- تنفس لب غنچه ای (Pursed-lips breathing)
در این تمرین تعداد نفس های شما کمتر می شود و راههای هواییتان برای مدت طولانی تری باز می مانند. به این ترتیب هوای بیشتری در داخل و خارج از ریه های شما جریان می یابد و به شما امکان می دهد فعالیت بدنی بیشتری داشته باشید. معمولا این تمرین تنفسی برای مبتدیان آسانتر از تمرین تنفس دیافراگمی است، چون می توان آن را در زمان و مکانی به راحتی انجام داد و مثل تمرین تنفس دیافراگمی به دراز کشیدن نیازی ندارد.
برای انجام این تمرین، به آرامی از بینی نفس بکشید و لبهایتان را غنچه کنید، انگار که می خواهید بادکنکی را باد کنید. تا جایی که می توانید به آرامی نفستان را از میان لبهای غنچه کرده بیرون بدهید. یادتان باشد بازدم باید حداقل دو برابر دم شما طول بکشد. سپس این مراحل را دوباره تکرار کنید.
چه ورزش هایی به افزایش ظرفیت ریه کمک می کنند؟
توصیه می شود که حداقل پنج روز در هفته و روزی 30 دقیقه ورزش متوسط داشته باشید. اما به این معنا نیست که حتما باید این نیم ساعت را در باشگاه بگذرانید. این زمان را می توانید صرف پیاده روی سریع در پارک یا دوچرخه سواری کنید. حتی باغبانی و انجام کارهای خانه هم باعث تحرک بدن شما می شود و ضربان قلبتان را بالا می برد.

هم ورزشهای هوازی و هم فعالیت های تقویت کننده عضلات باعث افزایش سلامت و ظرفیت ریه ها می شوند. ورزشهای هوازی مثل دویدن، قایقرانی و شنا باعث افزایش کار قلب و ریه ها تقویت آنها می شوند. تمرین های تقویت کننده عضلات مثل پیلاتش یا وزنه برداری هم قدرت مرکزی بدن را تقویت می کنند و همین اتفاق باعث تقویت عضلات تنفسی شما می شود و سلامت عمومی بدنتان را بالا می برد.
حالا بیایید با هم به جزییات ورزشهایی که ظرفیت ریه ها را افزایش می دهند نگاه بیشتری بیندازیم:

شنا: تمرینات تنفسی مربوط به شنا مثل حبس نفس به شما کمک می کند تا ظرفیت ریه هایتان را بیشتر کنید و روی نفس کشیدنتان کنترل بیشتری داشته باشید.
قایقرانی: این ورزش کم فشار برای تقویت قلب و ریه های شما عالیست. قایقرانی به قلب یاد می دهد تا خون را سریعتر پمپاژ کند و اکسیژن را به شکل بهتر و موثرتری در سراسر بدن توزیع نماید. علاوه بر این، برای قایقرانی کردن باید سریع و عمیق نفس بکشید و همین باعث افزایش قدرت و ظرفیت ریه های شما می شود.
بسکتبال: بازیکنان بسکتبال برای آماده سازی خودشان از تمرینات هوازی (استقامتی) و بی هوازی (فعالیت های کوتاه مدت) استفاده می کنند. بالا و پایین دویدن در زمین باعث می شود ریه های شما کار کنند و سلامت قلب و عروقتان تقویت شود.
واترپلو: در ورزش واترپلو بازیکنان زمان زیادی را در آب سپری میکنند، برای همین باید تمرکز زیادی روی تنفس خودشان داشته باشند تا سیستم تنفسی شان تقویت شود. تمرینات مقاومتی تنفسی به تقویت دیافراگم و عضلات بین دنده ای کمک می کند و ظرفیت ریه را افزایش می دهد.
دویدن: دویدن قدرت عضلانی شما را بیشتر می کند و این یعنی عضلات شما برای عملکردشان به اکسیژن کمتری نیاز دارند. این مساله باعث می شود فشار کمتری به ریه های شما وارد شود. علاوه بر این، افزایش ظرفیت استقامتی سیستم تنفسی باعث می شود موقع دویدن تنفس عمیق تر، کامل تر و کارآمدتری داشته باشید.

همچنین تحقیقات نشان داده اند که هر چه میزان ویتامین D در بدن بیشتر باشد، ریه ها هم عملکرد بهتری خواهند داشت. برای همین، بیرون رفتن و ورزش کردن در طول تابستان راه بسیار خوبی برای دریافت میزان کافی ویتامین D است. در زمستان که نور آفتاب کمتر است، اگر در رژیم غذاییتان از غذاهایی مثل ماهی های روغنی، تخم مرغ و گوشت قرمز به اندازه کافی مصرف نمی کنید توصیه می شود از مکملهای ویتامین D استفاده کنید.
یک ورزش عالی : آموزش ورزش تای چی برای مبتدیان (5 نکته و 10 ویدئو)
نکاتی برای سالم نگه داشتن ریه ها
تلاش برای سالم نگه داشتن ریه ها به مراتب از تلاش برای ترمیم و درمانشان بهتر و کارآمدتر است. همانطور که همیشه گفته اند “پیشگیری بهتر از درمان است”. بنابراین ما اینجا به نکات مفیدی اشاره می کنیم که به سالم نگه داشتن ریه های شما کمک می کنند:

سیگار نکشید و اگر سیگاری هستید آن را ترک کنید. علاوه بر این سعی کنید تا حد امکان از قرارگیری در مکانهایی که در آنها سیگار استعمال می شود نیز دوری کنید.
برای افزایش ظرفیت ریه هایتان به طور منظم ورزش کنید و از تکنیکهای تنفسی مناسب برای تقویت دیافراگمتان را به کار ببرید.
مطمئن شوید که به اندازه کافی از طریق رژیم غذایی، مصرف مکملها و ورزش کردن در محیط باز ویتامین D دریافت می کنید.
کیفیت هوای داخل خانه با فیلترهای تهویه هوا بالا ببرید تا آلاینده هایی مثل گرد و غبار، کپک و عطرهای مصنوعی داخل هوا کاهش پیدا کنند.
اگر پزشک تزریق واکسن آنفولانزا را برایتان تجویز کرد حتما آن را انجام بدهید. آنفولانزا فشار بیشتری روی ریه ها وارد می کند و معمولا در طول یا بلافاصله یک بیماری التهابی حاد مانند آنفولانزا، نارسایی تنفسی بیشتر می شود. بهترین گزینه در وهله اول پیشگیری از آنفولانزا با تزریق واکسن است.

احساس تنگی نفس در حین و بعد از ورزش کردن طبیعی است، اما اگر اکثر اوقات دچار تنگی نفس، سرفه یا خستگی می شوید باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. پزشک هنگام معاینه از شما می خواهد در دستگاهی تنفس کنید تا میزان هوای موجود در ریه های شما و سرعت بازدمتان را اندازه گیری کند. این کار به پزشک در تشخیص مشکل شما کمک می کند.

اینها هم ورزشهای عالی هستند: تمرین تنفس: 5 تمرین افزایش عالی
برای بهبود ریه ها بعد از ابتلا به کووید 19 (کرونا) چه کار کنیم؟
اگر به کرونا مبتلا شده اید ممکن است ریه هایتان آسیب دیده باشند. این آسیب ریه حتی بعد از اتمام بیماری هم می تواند ادامه پیدا کند و منجر به بروز برخی مشکلات تنفسی شود که ماهها طول می کشد تا بهبود پیدا کنند.
3 عامل اصلی وجود دارد که خطر آسیب دیدن ریه در عفونت کووید 19 را بیشتر می کند و روی احتمال بهبودی و بازیابی عملکرد ریه فرد بعد از بهبودی اثر می گذارد:
1- شدت بیماری: این که شما به کرونای خفیف مبتلا شده اید یا شدید مهم است. موارد خفیف این بیماری معمولا آسیب کمتری به ریه ها می زنند و این آسیبها ماندگاری کوتاهتری دارند.
2- شرایط سلامتی فرد: اگر فرد به بیماریهایی مثل COPD یا بیماری قلبی مبتلا باشد، خطر ابتلای او به نوع شدید کرونا بیشتر می شود. افراد مسن و کسانی که بیماری زمینه ای دارند هم آسیب پذیرند.
3- نوع درمان: بهبودی و سلامت ریه بیمار به نوع مراقبت و سرعت دریافت آن بستگی دارد.
حتی بعد از ابتلا به نوع شدید کرونا، ریه ها باز هم می توانند سلامتی خودشان را به دست بیاورند؛ اما این اتفاق زمان بر است. یادتان باشد که ریه های شما در جریان این بیماری دچار آسیب های اولیه و سپس زخم می شوند. بنابراین مدتی طول می کشد تا بافت ریه بهبود پیدا کند و این زمان ممکن است چند ماه تا حتی یک سال هم طول بکشد تا عملکرد ریه شما به دوران قبل از ابتلا به کرونا برگردد.
حتما بخوانید: بهترین زمان غذا خوردن قبل از ورزش
برای تسریع روند بهبودی، استفاده از تمرینهای تنفسی مناسب ضروری است. ممکن است بعد از ابتلا به ویروس کرونا تنفس شما سریعتر شده باشد که واکنش طبیعی بدن شماست؛ اما این احتمال وجود دارد که تا مدتی تنفستان به همین صورت باقی بماند. اگر به کرونا مبتلا شده اید و نفس کشیدنتان بعد از بهبودی بهتر نشده یا بدتر شده حتما باید به پزشک مراجعه کنید.